۱۲۰۳۵.عنه عليه السلام :إنَّ اللّه َ سُبحانَهُ جَعَلَ الطّاعةَ غَنيمَةَ الأكياسِ عِندَ تَفريطِ العَجَزَةِ.^۱

۱۲۰۳۶.عنه عليه السلام :الغِيبَةُ جُهدُ العاجِزِ.^۲

۱۲۰۳۷.عنه عليه السلام :و اللّه ِإنَ امرَأً يُمَكِّنُ عَدُوَّهُ مِن نَفسِه يَعرُقُ لَحمَهُ، وَ يهشِمُ عَظمَهُ، و يَفري جِلدَهُ، لَعَظيمٌ عَجزُهُ، ضَعيفٌ ما ضُمَّتْ عَلَيهِ جَوانِحُ صَدرِهِ.^۳

۱۲۰۳۸.عنه عليه السلام ( ـ مِن وَصيَّتِه لاِبنِهِ الحَسَنِ عليه السلام في ) : أوَّلٌ قَبلَ الأشياءِ بِلا أوّليَّةٍ، و آخِرٌ بَعدَ الأشياءِ بِلا نِهايَةٍ، عَظُمَ عَن أن تَثبُتَ رُبوبِيَّتُهُ بِإحاطَةِ قَلبٍ أو بَصَرٍ، فإذا عَرَفتَ ذلِكَ فافعَلْ كما يَنبَغي لِمِثلِكَ أن يَفعَلَهُ في صِغَرِ خَطَرِهِ، و قِلَّةِ مَقدِرَتِهِ، و كَثرَةِ عَجزِهِ، و عَظيمِ حاجَتِهِ إلى رَبِّهِ في طَلَبِ طاعتِهِ.^۴

۲۴۹۳

أعجَزُ النّاسِ

۱۲۰۳۹.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :إنَّ مِن أعجَزِ العَجزِ رَجُلٌ لَقِيَ رَجُلاً فأعجَبَهُ نَحوُهُ، فلَم يَسألْهُ عَنِ اسمِهِ و نَسَبِهِ و مَوضِعِهِ.^۵

۱۲۰۳۵.امام على عليه السلام :خداوند سبحان طاعت [خود] را در آن جايى كه نا توانان كوتاهى مى ورزند، غنيمت زيركان قرار داده است.

۱۲۰۳۶.امام على عليه السلام :غيبت كردن، كار شخص ناتوان است.

۱۲۰۳۷.امام على عليه السلام :به خدا سوگند، كسى كه دشمنش را بر خود چنان چيرگى دهد كه گوشتش را جدا سازد و استخوانش را بشكند و پوستش را بكَنَد، شخص بسيار ناتوان و بُزدلى است.

۱۲۰۳۸.امام على عليه السلام ( ـ ضمن وصيت به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام در ت ) نوشت : آغازى است پيش از همه چيز و او را آغازى نيست و پايان همه چيز است و او را پايانى نيست؛ بزرگتر از آن است كه ربوبيّت او با احاطه دل، يا ديده اى ثابت شود. اكنون كه اينها را دانستى، آن گونه كه از چون تويى ناچيز و كم توان و پُر عجز و بسيار نيازمند به پروردگار، سزاوار است در پى طاعت او برآى.

۲۴۹۳

نا توان ترين مردم

۱۲۰۳۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از نا توان ترين نا توانها، مردى است كه به مرد ديگرى برخورَد و از رفتار او خوشش آيد و از نام و نسب و جاى او نپرسد.

1.نهج البلاغة : الحكمة ۳۳۱.

2.نهج البلاغة : الحكمة ۴۶۱.

3.نهج البلاغة: الخطبة ۳۴.

4.نهج البلاغة : الكتاب ۳۱.

5.الكافي : ۲/۶۷۱/۴.